Το μπιλιάρδο και η μπίλια

Από το πιο μικρό, έστω και φαινομενικά, θέμα μέχρι και το όποιο τεράστιο διαπιστώνουμε ότι έχει αντίστοιχη χρονική διάρκεια.

Τι είναι τούτο το φαινόμενο που θέλει να εξαερώνονται σε δυο ή τρεις μέρες μεγάλα θέματα ζωτικής ανάγκης για τον τόπο;

Είχαμε το πόρισμα για τον Συνεργατισμό, η συζήτηση του οποίου κράτησε ψηλούς τους τόνους για μερικές μέρες και αποσύρθηκε.

Ακολούθησε η ψήφιση του προϋπολογισμού του ΡΙΚ. Μέσα σε τρεις μέρες και κάτι ώρες υποχώρησε κι αυτό το θέμα και μεθαύριο Παρασκευή στη Βουλή θα δοθεί η συνέχεια και το πιο πιθανόν η εξέλιξη και το τέλος.

Ειπώθηκε για το ΡΙΚ πως από εκεί παρελαύνουν καθημερινά τα δελτία Τύπου των κομμάτων. Κάθε μέρα, κάθε βράδυ. Μια ανάγνωση στερεότυπων παραγράφων. Αν αυτό καταργηθεί θα είναι μεγάλο κέρδος για τους πολίτες.

Μέσα στον πιο πάνω κουρνιαχτό εμφανίστηκε και το θέμα της 56ης έδρας. Γίνεται τάχα συζήτηση για ένα θέμα με το οποίο στην πλειοψηφία τους οι Κύπριοι δεν ασχολούνται.

Είναι όπως ένα μπιλιάρδο με 56 μπίλιες που χάθηκε η μία και ψάχνουν τρόπο να τη βρουν αν και δεν υπάρχει αυτός ο τρόπος.

Σε όλα τα θέματα που μας απασχολούν εφαρμόζεται η αναζήτηση της χαμένης μπίλιας-έδρας. Ανακατεύονται όλα με όλα.

Κάποτε πετυχαίνουμε μια σωστή αξιολόγηση και ιεράρχηση αλλά όπως πολλοί πολιτικοί αναγνώρισαν, και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όλο και απομακρύνονται οι πολίτες από την πολιτική. Είναι απίστευτη η τόση ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα πάντα.

Είναι γιατί όχι μόνο χάθηκε το μέτρο, αλλά γιατί πάνω από όλα τίθεται ο εντυπωσιασμός που από τη φύση του είναι μια φούσκα. Μεγάλη ή μικρή. Δεν συμβαίνει αυτό που ονομάζουμε πολιτική επικαιρότητα στην Κύπρο, αλλά πολιτισμικό αλαλούμ, το οποίο με αντανακλαστικά κακού τερματοφύλακα ό,τι μπορεί αρπάζει ή τ’ αφήνει να περάσουν.

Όλοι φταίμε γι’ αυτό το κατάντημα. Δεν έχουμε απαιτήσεις παρά μόνο φλυαρούμε για ό,τι ήθελε προκύψει. Ίσως τα εκλογικά αποτελέσματα των προσεχών ευρωεκλογών να εκπλήξουν πολλούς και αδιάφορους.